Poniżej prezentujemy projekty zielonych łączników, wykonane przez studentów Architektury krajobrazu KUL, które zostały zaprezentowane w dniu 14 stycznia 2025 r., podczas otwartego wydarzenia: „Zielona Sieć dla Lublina – Studenckie Projekty Łączników”.
Miejsca objęte projektami zostały wybrane ze względu na ich szczególne znaczenie. Obecnie występują tam bariery lub utrudnienia w powiązaniach pomiędzy terenami zieleni takie jak szerokie arterie drogowe, tereny ogrodzone, różnice wysokości itp. W ramach zajęć studenci przeprowadzali analizę i diagnozę wyzwań a następnie projektowali rozwiązania – czasem w nieoczywisty sposób odpowiadające na problem. Dzięki projektom studenckim mamy szansę przetestować różne możliwości tworzenia nowych, zielonych łączników w Lublinie i wzmocnienia ich roli społecznej, komunikacyjnej oraz przyrodniczej. Pomogą one także w tworzeniu całościowej wizji systemu zieleni miasta w ramach projektu „Zielone Sieci”. Jest to także doskonała okazja dla studentów do zmierzenia się z realnymi wyzwaniami i opiniami mieszkańców.
Park Saski – Dolina Czechówki
inż. Yana Borysovska, inż. Renata Kosieradzka, inż. Klaudia Jaroszuk
inż. Yana Borysovska, inż. Renata Kosieradzka, inż. Klaudia Jaroszuk
Projekt dotyczy nieoczywistego powiązania najstarszego lubelskiego parku z doliną rzeki Czechówki. Park Saski jest licznie odwiedzany przez mieszkańców. Natomiast mało osób zdaje sobie sprawę, że tuż obok znajdują się podobnej wielkości tereny, niemalże „zapomniane”: Dawny cmentarz żydowski, dolina Czechówki oraz mało użytkowany stadion Lublinianki. Studentki zaproponowały powiązanie parku z tymi obszarami, m.in poprzez przebicie nowego przejścia w nasypie stadionu, udostępnienie cmentarza oraz nowe, czytelne ciągi pieszo-rowerowe nad Czechówkę.
Analizy terenu:
1. powierzchnie
2. stan planistyczny
3. przemiany historyczne
4. własność terenów
4a. komunikacja
5. ukształtowanie terenu
6. intensywność zabudowy
7. liczba mieszkańców
Park Rury – Dolina Bystrzycy
inż. Aleksandra Smolińska, inż. Paulina Strzalińska, inż. Wiktoria Panek, inż. Rafał Pałka
inż. Aleksandra Smolińska, inż. Paulina Strzalińska, inż. Wiktoria Panek, inż. Rafał Pałka
Celem opracowania jest połączenie rozdzielonych przez ul. Nadbystrzycką terenów zieleni miejskiej – wąwozu oraz rzeki. W związku z tym wprowadzono zmiany w infrastrukturze drogowej, obejmujące budowę nowego fragmentu ścieżki pieszo-rowerowej, usunięcie pętli po nieistniejącej już stacji paliw oraz przesunięcie przejścia dla pieszych. Dodatkowo zaprojektowano nowe nasadzenia w postaci szpaleru drzew. Nowy odcinek ścieżki pieszo-rowerowej połączył istniejącą ścieżkę z ul. Wapienną. Jego przebieg pokrył się częściowo z pętlą po dawnej stacji paliw, którą przekształcono na teren zieleni. Wzdłuż ścieżki zaprojektowano również szpaler drzew, aby zapewnić cień jej użytownikom. Przejście dla pieszych przy ulicy Nadbystrzyckiej zostało przesunięte na północ, co skróciło trasę pomiędzy Wąwozem Rury a doliną Bystrzycy.
Most Przyjaźni – Dolina Bystrzycy
inż. Gabriela Łaziuk, inż. Aleksandra Matuszczak, inż. Natalia Prajsnar
inż. Gabriela Łaziuk, inż. Aleksandra Matuszczak, inż. Natalia Prajsnar
Projektowany łącznik przez Bystrzycę ma znajdować się przy ujściu rzeki Czechówki, łącząc osiedle Przyjaźni z pobliskimi dzielnicami tj. Tatary, Stare Miasto, Bronowice, Kalinowszczyzna. Projekt ten jest częścią Zielonych Sieci, których idea skupia się wokół tworzenia nowych łączników w miastach opartych na pieszym poruszaniu się wśród natury. Łącznik ten został nazwany Mostem Przyjaźni. Koncepcja ta wywodzi się z bliskiej obecności wyżej wymienionego osiedla. Inspiracją dla nas były istniejące już w Polsce Mosty Miłości,
na których zaczepia się kłódki. Alternatywą dla nich może być Most Przyjaźni i wiszące na nim wstążki.
na których zaczepia się kłódki. Alternatywą dla nich może być Most Przyjaźni i wiszące na nim wstążki.
Wąwóz Pokoleń – Park Globus
inż. Tomasz Bojarski, inż. Martyna Denis, inż. Kamila Jagieło, inż. Lena Jungowska, inż. Daria Makarewicz
inż. Tomasz Bojarski, inż. Martyna Denis, inż. Kamila Jagieło, inż. Lena Jungowska, inż. Daria Makarewicz
Wąwóz Pokoleń ma ogromny potencjał jako zielony łącznik, element zielonych sieci Lublina. Zaprojektowano obszar doliny wąwozu, modyfikując głównie komunikację. Rozbudowany i różnorodny układ pozwoli na korzystanie z tej przestrzeni zarówno w celach tranzytowych jak i rekreacyjnych. Wprowadzono także tereny tzw. „czwartej przyrody”, czyli takie w których ingerencja ludzka ma być zminimalizowana. W efekcie poprawi się jakość funkcjonujących na terenie zwierząt i roślin, co może być cegiełką w budowaniu zdrowego miasta. W najbardziej stromej części wąwozu, zaprojektowano kładkę, która designem i nieoczywistą formą będzie podnosiła atrakcyjność przestrzeni, przyciągać uwagę i podnosić prestiż okolicy.
